De sigaar
Toen ik nog rookte, heel lang geleden inmiddels, rookte ik shag, sigaretten
en soms ook sigaren. Voor de kenners: de wilde
havanna, we praten over de jaren 70-80 Ze waren heel erg in
trek en niet te versmaden. En soms, nu komt het, rookte ik
Corona. Dat model werd door kenners wel als de mooiste onder
de sigaren beschouwd. De Corona was niet te dun (dunne sigaren zijn
vaak erg scherp) en niet te groot. Het werd vaak
als after dinner sigaar genuttigd.
De straffe roker van weleer (zoals ik dus vroeger) heeft, los van
dat hij/zij al jaren niet meer rookt – voor mij al meer dan 30 jaar niet – toch
vaak wel fijne herinneringen aan de “peuk”.
Het feit dat ik corona rookte toen, geeft mij echter nu
wel een ongemakkelijk gevoel.
Corona staat op dit moment nu in een totaal ander tijdsbeeld. Een beeld van
ziekte, lijden, pijn en sterven. Een lot dat velen wereld breed treft. En
dicht bij huis ook. In Amstelveen eveneens schrijnende situaties. Daarom
hebben we elkaar hard nodig nu.
Denk nou niet, ach bij mij zal het niet zover komen, ik hoef geen 1,5 meter
afstand, ik kan best met een groepje vrienden afspreken voor een feestje ofzo,
ik raak niet besmet.
Denk liever: mensen rekenen op mij, ik doe daarom meer dan ooit
mijn best om de maatregelen en aanbevelingen op te volgen. Niet alleen voor
mijzelf, maar ook voor anderen om in deze bizarre tijd te overleven. Dat willen
we toch allemaal!
20 april 2020
Reacties
Een reactie posten