The minute after

 

The minute after….

wij deze selfie maakten werd de domper van deze vakantie.

Als zoveel mensen boekten we een busexcursie van Los Cristianos - onze vakantieplaats - naar Santa Cruz in het noorden van Tenerife. Alle folders die we tegenkwamen vertelden dat we dat niet mochten missen. Dus haakten wij in, temeer omdat de excursie zich ook uitstrekte tot een bezoek aan het befaamde gebied Agana Rural Park.

Zover zijn we niet gekomen. Marina en ik werden voor some free time uitgezet bij het centrum van Santa Cruz en zochten in de beroemde straat La Marina - ja je leest het goed - een koffiegelegenheid op. Daarna en een stukje verderop in de straat bij een aardig kerststalletje maakten wij een selfie.

En toen ging het vreselijk mis. Ik merkte, bewust of onbewust, dat mijn tasje waar ik allerlei belangrijke dingen in had, opeens veel lichter was dan gebruikelijk. Ik keek en tot onze grote ontsteltenis was de tas open en de inhoud geroofd. Weg onze geld passen en allerlei andere passen die je normaal bij je hebt - gelukkig waren onze paspoorten elders opgeborgen.

Snel terug naar het koffiehuisje; misschien daar verloren? Nee dus. Geschokt keken we verder om ons heen, wat moeten we doen? Nouja het allereerste wat je moet doen is natuurlijk politie vinden. Dat was niet zo moeilijk want twee agenten liepen dichtbij en alarmeerden op ons verhaal onmiddellijk twee andere collega’s. Ze constateerden echter al snel dat dit een staaltje rollerij was: kennelijk niet zinvol om de omgeving te onderzoeken. De stad werd nl geplaagd door een professionele groep criminele Roemeense zakkenrollers. De daders waren vermoedelijk al lang weer uit de buurt.

Goed, met de agenten mee naar een kantoortje in de plaatselijke VVV, om een omvangrijk formulier in te vullen over wat, waar en hoe en wat we misten. Vervolgens moesten we met dit formulier naar het kantoor van de Nationale Politie voor registratie een een stempel.

In de tussentijd probeerden we weer een beetje bij zinnen te komen en te overdenken hoe wij bijvoorbeeld het gemis aan onze betaalpasjes konden compenseren en welke pasjes enz moesten worden geblokkeerd. Op dat moment hadden we ons nog niet gerealiseerd dat de bank app's op onze telefoons natuurlijk het alternatief voor de pasjes waren. Op dat soort momenten denk je eigenlijk alleen aan hoe komen we aan cash, want nog een paar dagen te gaan op Tenerife. Maar cash krijgen bij een pinautomaat zonder betaalpas is wat lastig natuurlijk: dat kan helemaal dus niet.

We kwamen daarom op het idee bij banken te gaan vragen of en hoe zij ons zouden kunnen helpen. Nou dat viel tegen, erger nog, geen van de banken die wij bezochten (vier) was in staat ons te helpen. Komt nog bij dat naast het beroerde mondje Engels dat die bankmensen spreken, het empathisch vermogen van hen op een behoorlijk laag peil leek te liggen. Een bankmedewerker echter niet. Hij wist ons te vertellen dat een kantoor van onze huisbank in de stad aanwezig was. Hoera dus, dat leek een goede oplossing te kunnen bieden.

Helaas, nog erger! Naast het feit dat daar helemaal geen fatsoenlijk woordje Engels uitkwam werden wij afgescheept met iets van: wij kunnen niets voor jullie doen, wij hebben geen zakelijke koppeling met de gelijknamige bank in Nederland. Ik zal de naam van de bank niet noemen, maar het is de grootste bank in Nederland met tal van vestigingen in Europa en andere delen van de wereld.

Nou Ja, onverrichter zake terug naar Los Cristianos dan maar. Onze animo om de excursie verder te vervolgen was natuurlijk helemaal weg. Op naar het busstation in Santa Cruz. We hadden nog een beetje cash, dus met de bus terug moest kunnen lukken. Aan de balie kaartje gekocht en gevraagd of ik kon betalen met de bankapp. Ja hoor, geen probleem. Uit verdere informatie van de aardige dame achter de balie bleek dat in veel winkels enz. op Tenerife gewoon te kunnen. Voor de eerste keer die dag werd ons hart warmer toen ze gewoon wat extra cash aanbood te pinnen. Niemand anders die middag wilde die stap zetten. Heel groot compliment voor de Spaanse dame, die overigens uitstekend Engels sprak.

Het is nu een dagje verder en het gaat goed met ons hoor. Boel dingen te regelen, ook als we straks weer thuis zijn, maar dat komt best wel voor elkaar,

We zitten ons wel steeds nog af te vragen, hoe kon dat toch gebeuren? We zijn in veel landen geweest, nooit iets als dit meegemaakt. We letten altijd heel erg goed op onze spulletjes. En toch gebeurt het ons ook!

Een moraal van dit verhaal is er eigenlijk niet. Wel een les voor onszelf: nog beter opletten!